Neden Down Sendromlu Bireylerin Lisanları Çoğunlukla Ağızlarının Dışında Durur?

eniyi50.com

Paylaş

Paylaş

0 Beğenme

Yorum Yaz

Favorilere Ekle

• 0

  Mutlu

• 0

  Eğlenmiş

• 0

  Şaşırmış

• 0

  Kızgın

• 0

  Üzgün

Down sendromu, yaklaşık 700 yenidoğandan birini etkileyen genetik bir hastalık. İnsan bedeninde 46 kromozom varken down sendromlu bireylerde 47 kromozom bulunuyor.

Down sendromu fizikî, bilişsel ve davranışsal semptomlara neden olur. Down sendromlu bireylerin tamamında bu semptomların tümü görülmeyebilir. Semptomlar ve bunların ciddiyeti bireyden bireye farklılık gösterir.

Down sendromunun fizikî belirtileri çoklukla doğumda mevcuttur ve çocuk büyüdükçe daha besbelli hale gelir.

• Düz bir burun köprüsü.

• Yukarıya bakan çekik gözler.

• Kısa bir boyun.

• İçe gerçek bakan küçük serçe parmak.

• Avuç içinde kıvrım (palmar kıvrımı).

• Ortalamadan daha kısa boy

• Küçük kulaklar, eller ve ayaklar.

Down sendromlu şahıslar, kafataslarındaki kranial nöral kret olarak bilinen kemik, kıkırdak ve bağ dokusunun büyümesini etkileyen ekstra genetik malzeme nedeniyle emsal özelliklere sahipler.

Down sendromlu birçok insanın lisanı ağızlarına nazaran daha büyük. Makroglossi ismi verilen bu durumda lisan, ağza nazaran çok büyük olduğundan dışarı gerçek çıkıntı yapar.

Down sendromlu bireylerde lisanın çıkıntısının birincil nedenlerinden biri, kas tonusunun azalmasını tabir eden hipotoni.

Down sendromunun yaygın bir özelliği olan hipotoni, lisanı denetim etmekten sorumlu olanlar da dahil, bedendeki çeşitli kas kümelerini tesirler.

Az bulunan kas tonusu, down sendromlu bireylerin lisanlarının ağızlarındaki pozisyonunu denetim etmelerini zorlaştırarak çıkıntı yapmasına yahut dışarı çıkmasına neden olur.

Ayrıca down sendromlu bireyler, olağandan daha küçük ağız boşluklarına sahip. Bu anatomik farklılıklar lisan yerleştirme ve denetimindeki zorluklara katkıda bulunur.

Ağız içindeki alanın azalması, lisan için hudutlu bir alana neden olur.